[57] و پس از لذّت همنشينى با همسران در جايگاهى آسوده، لذّت خوراك مىآيد، و بهترين خوراك پس از رفع نياز از غذاى ضرور براى انسان خوردن ميوه است، زيرا بهشتيان از خوراكى محروم نيستند تا مانند بشر در دنيا احساس گرسنگى كنند و بدين سبب گاهى به رنج افتند.
«لَهُمْ فِيها فاكِهَةٌ وَ لَهُمْ ما يَدَّعُونَ- در آن جا هر ميوه و هر چيز ديگر كه بخواهند براى آنان فراهم است.»
پس هر چه را بخواهند و بدان ميل داشته باشند در برابر خود مىيابند.
[58] و بزرگترين نعمتها همان نعمت حضور در پيشگاه پروردگار مهربان مهر گستر كريم است، و كدامين نعمت والاتر و برتر از نشستن نزد آن دارنده توانمند و دريافت سلام از جانب او و از سخن اوست، افزون بر حالت آرامش و صلح و سازشى كه در آن زندگى مىكنند، با توجه به اين كه حالت ايمنى و آرامش و صلح كردارى غالبا از نعمتهاى جسمانى است در حالى كه سلام گفتارى و كلام آرامبخش براى روح نيز نعمت است.
«سَلامٌ قَوْلًا مِنْ رَبٍّ رَحِيمٍ- و سلامى كه سخن پروردگار مهربان است.»
[59] در اين جشن نعمتهاى گوناگون، گنهكارانى كه از نعمتها جدا شدهاند مشاركت ندارند، و در واقع چه محروميّتى بزرگتر از راندن آنها از خوان كريمانهاى اين چنين؟
از چه پروردگارى مهربان و از چه سفرهاى سرشار و رنگين؟!
وه، چه خسارت و زيانى بزرگ كه مىبينند!
«وَ امْتازُوا الْيَوْمَ أَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ- اى گناهكاران امروز كنارى گيريد.»