145 [بالعراء]: بيابانى تهى كه گياه و درختى در آن نباشد.
146 [يقطين]: بوته نوعى كدو، و گفتهاند هر درختچهاى كه ساقه نداشته باشد.
خدا پيامبر خود يونس بن متى را به شهر نينوا «54» در موصل فرستاد. وى آن رسالت را ابلاغ كرد و پس از آن كه كجروى مردم را توضيح داد آنها را به حق راه نمود، ولى آنها به دعوت او گوش فرا ندادند. يونس نيز بردبارى چندان با مردم نشان نداد و آنها را نفرين كرد و اين كار او موجب خشم خداى عزّ و جلّ بر او شد، امّا حساب خطا بر انبيا به اندازه مسئوليّتى است كه آن نبىّ بر عهده مىگيرد.
54- اين نينوا كه در موصل قرار داشته و مركز آن بوده، غير از نينواى بابل در سواد كوفه است كه كربلاى امروز بخشى از آن است- م.