و از پيامبر اكرم (ص):
«لِيَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَ ما تَأَخَّرَ- تا خدا گناه تو را آنچه پيش از اين بوده و آنچه پس از اين باشد براى تو بيامرزد». «34»
پاسخ: در اين مورد حكمتهاى بسيار است، از بارزترين آنها شناخت مردم بدين نكته است كه انبياء خدايانى نيستند و ايشان را به مقام پروردگار بالا نبرند. در حديثى مفصّل در كتاب الاحتجاج طبرسى از امير المؤمنين- عليه السّلام- چنين آمده كه در اين باره مىگويد:
«امّا لغزشهاى انبياء- عليهم السّلام- و آنچه خدا در كتاب خود آن را بيان كرده، به راستى كه اين از دلالت كنندهترين دليلها بر حكمت باهر و قدرت قاهر و عزّت ظاهر خداى عزّ و جلّ است، زيرا او مىداند كه برهانهاى انبياء- عليهم السّلام- در دلهاى امّتهايشان بسى بزرگ مىآيد و برخى از آنها بعضى از انبياء را خدا مىگيرند، چنان كه نصرانيان درباره پسر مريم چنين كردند. پس ذكر آن خطاها دليل بر عقب ماندن ايشان از كمالى است كه تنها از آن خداى عزّ و جلّ است. آيا به گفته او در توصيف عيسى گوش فرا ندادهاى؟
آن جا كه درباره او و مادرش گويد: «كانا يَأْكُلانِ الطَّعامَ- آن دو غذا مىخوردند». «35»
يعنى هر كس خوراك بخورد وزن و سنگينى دارد، و كسى كه وزن داشته باشد از آنچه نصرانيان درباره پسر مريم ادّعا كردند بسى دور است».
34- الفتح/ 2. 35- المائدة/ 75.