لطفا منتظر باشید ...
گويد: «آنها بر ضعيفان شيعه ما از لشكر يزيد عليه اللعنه بر حسين بن على (ع) و ياران او، زيانبخشترند، و اموال و ارواح آنان را مىربايند». «30»آن گاه پروردگار ما آنان را كه به سبب هواهاى خود از حق و راه راست دور مىشوند تهديد مىكند و گويد:«إِنَّ الَّذِينَ يَضِلُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ شَدِيدٌ بِما نَسُوا يَوْمَ الْحِسابِ- آنان كه از راه خدا منحرف شوند، بدان سبب كه روز حساب را از ياد بردهاند، به عذابى شديد گرفتار مىشوند،» و گفت روز حساب و نگفت روز قيامت، زيرا كسى كه فراموش كند كه براى تمام حركات و سكناتش و بويژه هواهاى نفسش در برابر خدا حسابرسى مىشود، تعادل و ضابطههاى خود را در زندگى از دست مىدهد و با حق مخالفت مىورزد و به جاى حساب از هواى خود پيروى مىكند.
خطاهاى انبياء
سخن پايانى
چرا در قرآن مىبينيم كه درباره انبياء و خطاهايشان توجّه مخصوص شده؟مانند اين گفته خداى تعالى درباره آدم (ع):«وَ عَصى آدَمُ رَبَّهُ فَغَوى- آدم پروردگارش را فرمان نبرد و راه گم كرد» «31»يا از يونس نبى (ع):«سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ- تو منزّه هستى و من از ستمكارانم» «32»و از داود «فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَ خَرَّ راكِعاً وَ أَنابَ- پس از پروردگارش آمرزش خواست و به ركوع در افتاد و توبه كرد»، «33»30- بحار الانوار، ج 2، ص 88.31- طه/ 121.32- الانبياء/ 87.33- همين سوره ص، 24.
