مگر بندگان مخلص خدا - تفسیر هدایت جلد 11

This is a Digital Library

With over 100,000 free electronic resource in Persian, Arabic and English

تفسیر هدایت - جلد 11

سیدمحمدتقی مدرسی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

مگر بندگان مخلص خدا

رهنمودهايى از آيات

قرآن پس از تكيه بر مسئوليّت در كيفر روز قيامت و قطع بهانه‏هايى واهى كه ضعيف نگاهداشته شدگان بدان متشبّث مى‏شوند حال بندگان مخلص خدا را
بيان مى‏كند، كسانى كه دوستدارى خود را خالصانه براى رهبرى شرعى خود به كار برند، و خدا نيز ايشان را از شوائب شرك و آثار فشارهايى كه به دو گونه تقسيم مى‏شوند پاكيزه ساخت:

اوّل: فشار اجتماع كه در همنشين بد جلوه‏گر مى‏شود.

و دوّم: فشار تاريخى كه در پدران تجسّم يافته است.

اين بندگان مخلص خدا را رزقى است معيّن (كه قطع نمى‏شود و همان پاداش اعمال آنان است كه نزد پروردگارشان معلوم است) ميوه‏ها (به عنوان رزق مادّى) و گرامى بودنشان (به عنوان رزق معنوى) و اين كه در بهشتهاى پر نعمت بر تختهاى روبروى يكديگر مى‏نشينند (به سبب آسودگى خيال به گفت و گو مى‏پردازند و به لذّت همنشينى سرگرمند) جامى از چشمه خوشگوار ميانشان به گردش در مى‏آيد كه از سفيدى و زلالى مايه لذّت نوشندگان است و سبب بيمارى و هلاكت نمى‏شود، و در كنارشان حورانى قرار دارند كه چون تخم مرغى دور از دسترس هستند (و چهره‏هايشان از تافتن نور مى‏درخشد).

اين نعمتها هنگامى بر آنان به كمال مى‏رسد كه از حال همنشينان بد خود كه بيهوده مى‏كوشيدند آنان را بفريبند آگاه مى‏شوند، و پس از آن كه سياق مطلب هلاك آن گروه را به سبب انكارشان نسبت به بهشت بيان مى‏كند جهت خطاب متوجّه مخلصان مى‏شود و توضيح مى‏دهد كه اگر نعمت خدا نبود اينان نيز از هلاك شدگان مى‏بودند. آن گاه قرآن پس از بيان اقرار اينان كه آيا اگر چنان نبود ما نيز از عذاب كشندگان نبوديم؟

بر اين منظره پرده مى‏افكند و يادآور مى‏شود كه هر آينه چنين توفيقى همان كاميابى بزرگ كه عمل كنندگان بايد براى چنين پاداشى عمل كنند.
از منظره‏اى ديگر كه درخت زقّوم باشد پرده برمى‏گيرد كه بر حسب ظاهر همان گناهان دوزخيان است كه در آن جا خوراك آنها مى‏شود و (در دنيا) ابتلايى است براى ستمكاران كه ريشه‏اش در عمق جهنم مى‏رويد، امّا شاخه‏هايش در خانه‏هاى آنهاست و ميوه‏اش همانند سر شياطين (و كسانى كه آنها را در دنيا بدان مى‏فريفتند) مى‏باشند.

دوزخيان آنها را چندان مى‏خورند كه شكمهايشان انباشته
مى‏شود (همان گونه كه مال حرام را در دنيا مى‏خورند)، سپس بر سر آن آبى جوشان مى‏نوشند كه امعاء آنها را از هم مى‏گسلد (همان گونه كه شراب حرام را در دنيا مى‏نوشيدند)، سپس تمامشان به دوزخ باز مى‏گردند (و اين همه) براى آن است كه از پدران خود دنباله روى كردند و بر اثر آنها و به تقليدشان بى‏هدايت به گمراهه شتافتند.

/ 534