رهبران ظلم و جور و آنچه از بتهاى بىجان نشانه و مظهر آنهاست.
دوم
پيروان رهبران ظلم، و دنباله روان آنها كه ظلم را به مرحله اجرا در مىآورند، مانند ارتش و دستگاههاى اطلاعاتى و امنيّتى و تبليغاتى و ... و ...
سوّم
خاموشان در برابر طاغوتها و ياران آنها كه از ديگر مردمانند. اينان همه گرد مىآيند و به امر خدا به دوزخ رانده مىشوند، و اين وقتى است كه خدا در روز قيامت گويد:«احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَ أَزْواجَهُمْ وَ ما كانُوا يَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ- آنان را كه ستم مىكردند و همپايگانشان و آنهايى را كه به جاى خداى يكتا مىپرستيدند گردآوريد.»از اين آيه- همانند بسيارى آيات ديگر- در مىيابيم و الهام مىگيريم كه بزرگترين چيزى كه در روز قيامت از مردم باز مىپرسند ولايت است، پس مردم در مورد رهبرييى كه از آن پيروى مىكردند، و خدايانى كه به جاى خداى يكتا مىپرستيدند، چون طاغوت سياسى و فرهنگى و اقتصادى، و در نتيجه نظامى اجتماعى كه بدان گردن نهاده بودند، مسئولند و بازخواست مىشوند.«فَاهْدُوهُمْ إِلى صِراطِ الْجَحِيمِ- همه را به راه جهنّم راه بنماييد.»
لطفا منتظر باشید ...
