از آن جا كه مسافت ميان اين پاداش و انسان در ايمان و كردار نيك تمثّل و تجسّم مىيابد، بىيقين اين آيه به طور طبيعى بر دعوت بدان شامل مىشود. و قرآن كلمه «الحساب» را براى تأكيد بر همين حقيقت به كار برده است، و اگر پاداش بدون كردارى به دست مىآمد، در آن صورت حساب براى چه بود؟!
[54] نعمتهاى آخرت از نعمتهاى دنيا متمايزند: تفاوت ذاتى به تنوّع و نيكويى، و تفاوت زمانى، به جاودانگى بودن، پس نعمتهاى آخرت همواره و پياپى افزون و تجديد مىشوند.
«إِنَّ هذا لَرِزْقُنا ما لَهُ مِنْ نَفادٍ- اين رزق ماست كه پايان نيافتنى است.»
و هم چنان كه خدا باقى است، رزق او بر مؤمنان پايان نمىيابد.