آيات قرآنى آيات «مثانى» مشابهند، و از معانى اين كلمه آن است كه بر اساس مقابله و مقايسه مىگذرد:
بهشت و دوزخ، نكوكار و تبهكار، خير و شر و ... و ... و چيزى با ابعاد و حدود (و تعريف به نفس خود) به درستى شناخته نمىشود مگر با مقايسه با اضداد خود، پس روز به وسيله مقايسه با شب شناخته مىشود و زندگى با مرگ و توانگرى با فقر. پروردگار ما براى آن كه ما را با نعمتهاى بهشت آشنا كند از عذاب دوزخ سخن مىگويد كه در آن صاحب عقايد و كردارهايى مخالف و متضادّ با صاحبان نعمتهاى بهشتى جاى مىگيرند. و از خلال آياتى كه در تمامى قرآن آمده روشن مىشود كه مسافت ميان اين دو گونه سرانجام به كلّى از ميان رفته است، و هيچ منطقه ديگرى ميان آن دو وجود دارد، از اين رو براى آن كه انسان به بهشت درآيد كافى است كه خود را از دوزخ بيرون آورد، و چنان كه خدا گويد: