تفسیر هدایت جلد 11
لطفا منتظر باشید ...
«كُلُّ نَفْسٍ
ذائِقَةُ الْمَوْتِ وَ إِنَّما تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَ أُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فازَ وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلَّا مَتاعُ الْغُرُورِ
- همه كس مرگ را مىچشد، و به تحقيق در روز قيامت مزد اعمال شما را به كمال خواهند داد. و هر كس را از آتش دور سازند و به بهشت درآورند به پيروزى رسيده است. و اين زندگى دنيا جز متاعى فريبنده نيست». «57»و در اين جا، در اين سوره، پس از آن كه قرآن حكمت آموز مثالهايى واقعى از تاريخ كسانى مىآورد كه در معتقدات و كردارهاى خود براى خدا خلوص ورزيدهاند، و بر اثر آن رهبر و پيشواى نيكوكارى شدهاند، پارهاى بر بلا و آزمون شكيبايى كرده و همچون ايّوب (ع) ضرب المثل شده و بدان سبب بر بهشت دست يافتهاند، آن گاه براى ما مثالى از وضع دوزخيان مىآورد كه از خدا نافرمانى كرده، و با مؤمنان جنگيده، و در زمين سركشى كردهاند. و هم چنان كه پيامبران شفيع پيروان خود مىشوند و آنان را به بهشت درمىآورند، آن گروه نيز خود به تنهايى به دوزخ نمىروند بلكه هر كس را كه به آنها وابسته بوده و در زندگى از خطّشان پيروى كرده است با خود به كام آتش دوزخ مىكشند، و در آن جا پيرو و پيشوا به مخاصمه و مجادلهاى سخت مىپردازند، كه هر طرف مسئوليّت را به گردن طرف ديگر مىاندازد، و حال آن كه مىسزيد چنين مبارزهاى در دنيا صورت مىگرفت، بدين سان كه انسان از پيشوايان كفر سرپيچد و بر سركشان بشورد، اما او چنان نكرده و دشمنى و مجادله او در روز حساب هيچ سودى بدو نمىرساند، چه فرصت انتخاب درست و كردار نيك را در سراى آزمون بر خود تباه كرده و از دست داده است.
