از ابى عبد اللَّه الصادق (ع) نقل است كه گفت:
«هر كس سوره زمر را آهسته بخواند، خدا شرف دنيا و آخرت را بدو عطا كند، و بىمال و عشيره او را مسلّط سازد، چنان كه هر كه او را ببيند از او پروا كند، و پيكرش را بر آتش دوزخ حرام سازد، و در بهشت براى او هزار شهر بنا كند، در هر شهرى هزار كاخ و در هر كاخى هزار زن سپيد اندام، و همراه با آن او را دو چشمه جوشان همواره روان، و دو چشمه سبز با فيضان، و حورانى در خيمهها مستوران، و باغهاى داراى درختان، و از هر ميوهاى دو گونه در آن».
(نور الثقلين، ج 1، ص 474) و از پيامبر (ص) مروى است كه گفت:
«هر كس اين سوره را بخواند نبىّ و صدّيقى نباشد كه بر او درود نگويد و برايش آمرزش نطلبد، و هر كس آن را بنويسد و بر خود آويزد يا در بستر خود نهد، هر كه بر او وارد شود تا از نزدش بيرون رود، بر او به خير ثنا گويد و سپاسش دارد و هم چنان شكرگزار او باشند، و همواره به لطف و عطوفت خداى عزّ و جلّ چنان بمانند».
(تفسير البرهان، ج 4، ص 67)