[16] پس از آن خدا عذاب آن كسان را كه خود و خاندانشان را زيان كردهاند براى ما بيان مىكند كه در لهيب آتش در پايينترين طبقات دوزخ به سر مىبرند، و شايد در اين بيان اشاره به وصفى باشد كه در دنيا مىگذرد كه هر چه در آخرت است همان تجسّم و تبلور وضع دنياست، در اين جا زير پوششهايى قرار داشتند، از پوششهاى شهوتها و آزمنديها تا پردههاى فرهنگ جاهليّت و سرسپردگى به طاغوت، و در آن جا هم در زير طبقاتى قرار دارند.
«لَهُمْ مِنْ فَوْقِهِمْ ظُلَلٌ مِنَ النَّارِ وَ مِنْ تَحْتِهِمْ ظُلَلٌ- بالاى سرشان طبقات آتش است و در زير پايشان طبقات آتش.»
از بالا و پايين دوزخ آتش آنها را در برگرفته و احاطه كرده است، و چه بسا گفته خدا:
«وَ مِنْ تَحْتِهِمْ ظُلَلٌ- در زير پايشان طبقاتى است» دلالت بر اين دارد كه در آن جا كسانى هستند همچون اصحاب تابوت و ديگران كه در دوزخ از آنها نيز پايينترند.
«ذلِكَ يُخَوِّفُ اللَّهُ بِهِ عِبادَهُ يا عِبادِ فَاتَّقُونِ- اين چيزى است كه خدا بندگان خود را بدان مىترساند. پس اى بندگان من، از من بترسيد.»
از عذاب و خشم من بپرهيزيد، و آيات آينده پاسخ مىدهد كه چگونه از خشم او بپرهيزيم.