تأليف: آيت الله العظمي سيد محمد تقي مدرسي
مترجم: احمد آرام
1- از جابر جعفى، از ابو جعفر (ع) كه گفت: «هر كس سورههاى مسبّحات (يعنى سورههايى كه با تسبيح آغاز مىشود، مانند: حديد و تغابن و حشر و جمعه) را پيش از خفتن بتمامى بخواند، نميرد مگر آن كه (حضرت) قائم را دريابد، و اگر بميرد در جوار پيامبر خدا (صلّى الله عليه وآله) باشد.
نور الثقلين/ ج 5/ ص 231 عرباض بن ساريه روايت كرد و گفت: «پيامبر (صلّى الله عليه وآله) پيش از خفتن سورههاى مسبّحات را مىخواند، و مىگفت: «در اين سورههاى آيهاى به فضيلت برتر از هزار آيه باشد».
نور الثقلين/ ج 5/ ص 131
بيشتر آيههاى اين سوره پيرامون دو محور اساسى دور مىزند:
نخست: انفاق در راه خدا، بدون تعيين و تحديد نوع آن، كه به صورت انفاق و بذل جان يا مال يا هر چيز ديگر تحقّق مىيابد. و قرآن، اين كلام حكيم، از طريق برنامهاى واقعى و كارآمد و مؤثّر ما را بدان بر مىانگيزد و تشويق مىكند، و آن