نامهاى نيكوى او كه در كتاب و در آفريدگانش تجلّى مىكند حاصل مىشود. از اين رو سوره الحشر با ذكر مجموعهاى از آن نامها پايان مىيابد و آنها را چنان كه مىخواهد به ما مىشناساند.
[18] مؤمنان از ديگران به سه خصلت تميز داده مىشوند:
1- تقوا (پرهيزگارى) نسبت به خدا كه آنان را به فرمانبردارى از خدا مىكشاند و از نافرمانى بازمىدارد، و همان روح ايمان است.
2- ايمان به آخرت به عنوان سراى بقا و كوشش جدّى و پيوسته براى آباد كردن آن سرا از اين لحاظ كه خانه قرار و آرام دايم انسان است، پس هيچ كس و هيچ چيز مانع آمادهسازى و توشه فرستادن ايشان بدان سرا نمىشود.
3- احساس ژرف به مراقبت و نگهبانى خدا بر كارهاى آنان، و اين چيزى است كه روح تقوا و اعتقاد يقين را در آنان مىپروراند.
شيطان (خواه انسانى باشد يا جنّى) مىكوشد كه شخصيت آنان را با ربودن اين صفات فضيلت بخش مسخ و تبه گون كند، و آنان را با روشهاى پنهانى خود چون وسوسهها و شگردهاى آشكار خود چون تبليغات گمراه كننده، به نافرمانيها بكشاند. از اين رو وحى الهى ندايش را با لطف و منّت عظيم خود متوجّه مؤمنان مىسازد تا اين نداى ربّانى بر آنچه شيطان به وسيله آواى پليد خود در دل افكنده غلبه كند و بر وسوسههاى او كه انسان را به سر پيچى و نافرمانى مىخواند و فراموش كردن آخرت را در ضمير آدمى مىدمد چيره شود، از اين رو گويندهاى كه عزيز و مسلّط است گويد:
«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ- اى كسانى كه ايمان آوردهايد از خدا بترسيد و پرهيزگارى كنيد.»
تقوا درجهاى والاتر از ايمان است. و در اين آيه هر مؤمنى تشويق مىشود كه ايمان خود را پرورش دهد تا به درجه تقوا و پرهيزگارى برسد، زيرا انسان نيازمند