در اين سوره پيوندى استوار ميان محور عدالت و انفاق برقرار شده كه نشان مىدهد، انفاق در راه خدا به گونهاى جدّى و فعّال در برقرارى عدالت و ياورى دادن به حق سهم دارد. مگر نه اين است كه اسلام به تيغ على و دارايى خديجه پا گرفت و نيرو يافت؟
از اين ديدگاه به برترى انفاق و جنگ بر پيروزى و فتحى كه پس از آن مىآيد پى مىبريم.
جنبشهاى مكتبى و نهضتهاى پيامبرى دعوت به عدالت و بر پا داشتن حق مىكنند و امّت وظيفه دارد كه مسئوليّت قاطع خود را در پى ريزى و تقويت آن بر عهده گيرد و با انفاق در آن صف قرار گيرد و بايستد تا به خدا و پيامبران و اولياى او، عليه ستمگران يارى دهد و كمك رساند.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
سَبَّحَ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (1) لَهُ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (2) هُوَ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْباطِنُ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (3) هُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوى عَلَى الْعَرْشِ يَعْلَمُ ما يَلِجُ فِي الْأَرْضِ وَ ما يَخْرُجُ مِنْها وَ ما يَنْزِلُ مِنَ السَّماءِ وَ ما يَعْرُجُ فِيها وَ هُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ ما كُنْتُمْ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (4)
لَهُ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ إِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ (5) يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهارِ وَ يُولِجُ النَّهارَ فِي اللَّيْلِ وَ هُوَ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ (6)