حوضهاى ايشان آن بوده است كه اضعاف مضاعفه كر بوده است چنانكه بالفعل هست و علما را در صحت اين خبر سخنى هست چون در سند او محمد بن سنان هست از علاء بن فضيل از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) و ظاهر آنست كه صدوق از كتاب علا نقل كرده است با آن كه ظاهرا محمد بن سنان نيز نزد صدوق ثقه است چنانكه شيخ مفيد تصريح به توثيق او كرده است.
و مؤيد اين حديث اخبار صحيحه هست كه مطلق است و حضرت مدار آن را بر تغير به نجاست و عدم تغير گذاشته است و چون اين اخبار مطلق است و احاديث مفصله واقع شده است متواتر كه حضرات رسول و ائمه هدى (صلوات الله عليهم) فرمودهاند كه آب اگر كر است نجس نمىشود و بعضى از آن گذشت و اين حديث رد جماعتى مىكند كه مىگويند حوض و ظرف به ملاقات نجاست نجس مىشود اگر چه زياده از كر باشد و دور نيست كه مراد ايشان حوضهاى شتر باشد كه دو سه دلوى اب بيشتر نمىگيرد و غالب اوقات كه حوض مىگويند آن را مىخواهند.
و مؤيد عدم نجاست حوض بخصوصه روايات معتبره وارد شده است مثل روايت صحيح صفوان بن مهران كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) از حوضهائى كه در ما بين مكه معظمه و مدينه مشرفه است كه درندهها بر آن وارد مىشدند و سگان از آن آب مىخورند و الاغها از آن آب مىخورند و جنب در آنجا غسل مىكند و از آنجا وضو مىسازد حضرت فرمودند كه چه مقدار آب دارد من گفتم كه گاه هست كه تا نصف ساق دارد و گاه هست تا زانو دارد حضرت فرمودند كه وضو بساز از آنها چون آن حضرت آنها را ديده بودند و مىدانستند كه تا نصف ساق آن چند كر است بنا بر اين تجويز فرمودند و اگر آب قليل نجس نمىشد به سبب ملاقات هر آينه از قدر آن نمىپرسيدند و در حديث موثق كالصحيح از ابو بصير از حضرت امام