شد پس بنا بر اين اگر كسى غسل ترتيبى در ميان حوض كند بانكه اول سر و گردن را در ميان آب بشويد و هر چه از بدنش از آب بيرون باشد و آن چه در ميان آب باشد بيرون آورد و آب بريزد يا نيت كند و حركت دهد صحيح است.
و كذلك اذا اغتسل الرّجل فى حفرة و جرى الماء تحت رجليه لم يغسلهما و ان كانت رجلاه مستنقعتين فى الماء غسلهما(1)
و هم چنين هر گاه شخصى غسل كند در گودى و روان شود آب غسل در زير پايهاى او نشويد پاها را و اگر پاهاى او فرو رفته باشد در آب بشويد پاها را و اين حديث را صدوق در اينجا ذكر كرده است بواسطه آن كه در ادب خانه غسل مىتوان كرد و مناسب آن بود كه در باب غسل ذكر كند چنانكه ديگران كردهاند اما اين معنى از كلام ايشان مفهوم نمىشود و از كلام صدوق مفهوم مىشود و تفصيل حلش پيشتر مذكور شد چون مطلب ذكر عبارت حديث بود و بيان دو احتمال و بحسب عبارت اظهر آنست كه تتمه حديث هشام باشد و الا تدليس است و نسبت آن به صدوق جايز نيست و ليكن چون در اوايل كتاب سخن او با حديث در هم است و خود ذكر كرده است كه همه فتواى اوست و ميان او و حق سبحانه و تعالى حجت است اگر چنين كند تدليس نيست اما بعد از آن كه شروع مىكند در بيان احاديث به عنوانى كه ملهم شده است بعد از اين اگر چنين چيزى از او واقع شود لايق نيست و نشده است مگر نادرا.
و سئل الصّادق (صلوات الله عليه) عن الرّجل اذا اراد ان يستنجى كيف يقعد قال كما يقعد للغائط(2)
سائل عمار است و طريق صدوق به عمار موثق است هر چند در طريق شيخين سهل هست و ليكن امر او سهل است چنانكه گذشت از حضرت (صلوات الله عليه) سؤال كرد كه هر گاه شخصى خواهد كه استنجا كند چگونه بنشيند حضرت (صلوات الله عليه) فرمودند كه