در شستن و خوب بشويند كه آب بسيار دخيل است در پاك كردن اطراف دبر، و بسيار مؤثر است در دفع و رفع بواسير.
مضمون اين حديث را كلينى و شيخ به سند صحيح روايت كردهاند از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) و ظاهرش آن است كه امر مستحب باشد نه واجب، به قرينه فوايدى كه حضرت ذكر فرموده است، و اين كه خطاب با زنان فرمود مردان نيز شريكند و در اين حكم چنانكه اكثر خطابها با مردان است و زنان شريكند.
و دلالت مىكند بر آن كه خبر واحد حجت باشد و عمل به آن توان كرد با وجود قدرت بر علم خصوصا نسبت به زنان كه مشكل است ايشان را به واسطه مسائل بيرون آمدن پس اگر شوهر ايشان مسأله از عالم بشنود و به ايشان بگويد مىتوانند به آن عمل نمودن چنانكه مدار بر اين بوده است در زمان حضرت سيد المرسلين و ائمه معصومين (صلوات اللَّه عليهم اجمعين).
(و لا يجوز التغوّط فى فيء النّزّال و تحت الاشجار المثمرة)(1)
و جايز نيست قضاى حاجت نمودن در سايهاى كه قافله در آنجا منزل مىكنند، و در زير درختان ميوهدار. و ممكن است مراد از فيء نزال منزل قافله باشد، و فيء بمعنى مرجع باشد چنانكه در حديث سؤال ابو حنيفه گذشت كه در منازل قافله به قضاى حاجت نرود.
و مراد از مثمره آنست كه بالفعل ميوه داشته باشد چون در همان حديث بلفظ مساقط ثمار واقع شده است يعنى جائى كه محل افتادن ميوه باشد، و اشعارى دارد به آن كه يك مفسده آنست كه مبادا سبب نجس شدن ميوه باشد.
و در حديث قوى از حضرت سيد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) منقول است كه آن حضرت نهى فرمود از آن كه به قضاى حاجت روند در كنار چاهى كه از آن آنجا آب كشند، يا در كنار نهرى كه از آنجا آب بردارند، يا در زير