لوامع صاحبقرانی جلد 1

درخت ميوه‏دارى كه ميوه داشته باشد.

(و العلّة فى ذلك ما قال ابو جعفر الباقر (صلوات الله عليه) انّ للّه تبارك و تعالى ملائكة و كلّهم بنبات الأرض من الشّجر و النّخل فليس من شجرة و لا نخلة الا و معها من اللَّه عزّ و جلّ ملك يحفظها و ما كان منها و لو لا انّ معها من يمنعها لأكلتها السّباع و هو امّ الارض اذا كان فيها ثمرتها و انّما نهى رسول اللَّه (صلّى الله عليه وآله وسلّم) ان يضرب احد من المسلمين خلاءه تحت شجرة او نخلة قد اثمرت لمكان الملائكة الموكّلين بها قال و لذلك تكون الشّجر و النّخل أنسا اذا كان فيه حمله لأنّ الملائكة تحضره)(1)

و علت كراهت يا عدم جواز آنست كه مصنف به سند كالصحيح در علل روايت كرده است كه حضرت امام محمد باقر (صلوات الله عليه) فرمودند كه اللَّه تبارك و تعالى را فرشتگانى چند هست كه موكل ساخته است ايشان را به آن چه از زمين مى‏رويد از درختهاى ميوه و درختان خرما، پس هر درختى كه هست از درختان ميوه و درختان خرما البته اللَّه تبارك و تعالى ملكى مقرر ساخته است كه محافظت آن درخت و ميوه‏هاى آن درخت بكند و اگر نه حفظ اين فرشتگان باشد هر آينه اينها را بخورند درندگان و جانوران زمين وقتى كه ميوه داشته باشند.

و از اين جهت است كه حضرت رسول خدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) نهى فرمودند از آن كه احدى از مسلمانان به قضاى حاجت رود در زير درخت ميوه، يا درخت خرمائى كه ميوه داشته باشد از جهت فرشتگانى كه موكلند به آن درختان، پس حضرت فرمود كه از اين جهت است كه درختان ميوه، و خرما در وقت بار برداشتن انسند و مؤمنان مى‏خواهند كه در زير آن درختها ساكن شوند هر چند ميوه آنها نرسيده باشد يا ميوه نخواهند بلكه از جهت فرشتگانى كه در آنجا حاضرند به آن‏ها انس دارند.