غسل جنابت در باران‏ - لوامع صاحبقرانی جلد 1

(2) طريق صدوق به عمار موثق است كالصحيح و او از حضرت (صلوات الله عليه) سؤال كرد از شخصى كه در ظرفش موشى بيابد و حال آن كه از آن ظرف مكرر وضو ساخته باشد يا غسل كرده باشد يا جامها را شسته باشد و مع هذا موش هم از هم پاشيده باشد كه ظاهرش اين باشد كه مدتى پيش از اين در آن ظرف مرده باشد.

پس حضرت صادق (صلوات الله عليه) فرمودند كه اگر اين موش را در آن ظرف ديده باشد پيش از غسل يا وضو يا شستن جامه و بعد از ديدن موش اين كارها كرده باشد پس لازمست كه جامها را بشويد و هر چه را اين آب به آن رسيده است بشويد و وضو را اعاده كند كه باطل بوده است وضوى سابق و نماز را اعاده كند كه نمازش صحيح نبوده است و اگر اين موش را بعد از آن ديده باشد كه اين كارها كرده باشد ديگر ملاقات نكند بعد از اين آن آب را بر او چيزى نيست به سبب آن چه كرده است و اعاده وضو نمى‏كند زيرا كه علم ندارد كه اين موش كى در اين ظرف افتاده است، شايد موشى از هم پاشيده در اين ساعت در آن ظرف افتاده باشد و پيشتر نيفتاده باشد.

حاصل آن كه در نجاست علم يقينى مى‏بايد و علم عادى اعتبار ندارد چنانكه در اينجا علم عادى هست مع هذا اعتبار نفرمودند و مؤيد اين خبر اخبار بسيار هست كه بعضى از آنها خواهد آمد.

غسل جنابت در باران‏

(و سأل علىّ بن جعفر اخاه موسى بن جعفر (صلوات الله عليهما) عن الرّجل الجنب هل يجزئه من غسل الجنابة ان يقوم فى المطر حتّى يغسل رأسه و جسده و هو يقدر على ماء سوى ذلك فقال اذا غسله اغتساله بالماء أجزأه ذلك)(1)

و بسند صحيح سؤال كرد على از برادرش حضرت امام موسى كاظم (صلوات الله عليه) از مردى كه جنب باشد آيا كافيست او را از جهت غسل جنابت كه در باران بايستد تا سر و بدنش را بشويد و حال‏