(و لا يجوز الكلام على الخلاء لنهي النّبيّ (صلّى الله عليه وآله وسلّم) عن ذلك)(2)و جايز نيست يعنى مكروه است حرف زدن در حالت بول و غايط، يا وقتى كه نشسته باشد از جهت آن زيرا كه رسول خدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) نهى كرده است از سخن گفتن در آن حال.روايت است به سند كالصحيح از حضرت ابو الحسن على بن موسى الرضا (صلوات الله عليه) كه حضرت سيد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) نهى فرمودند از آن كه شخصى در خلا باشد و از او چيزى سؤال كنند كه او جواب دهد يا با او سخن گويد مجملا با كسى سخن گفتن بد است، و نهى حضرت دلالت ندارد بر حرمت زيرا كه آن حضرت (صلّى الله عليه وآله وسلّم) نهى از مكروهات كردهاند، چنانكه از محرمات كردهاند چنانكه خواهد آمد مناهى آن حضرت كه اكثر آن مكروهات است.و ظاهرا لا يجوز قدما نيز صريح در حرمت نيست چنانكه صدوق و شيخ مفيد بسيار از اين باب گفتهاند خصوصا در استنجاء و ليكن احتمال هر دو دارد و على اى حال نهى حضرت دلالت بر آن مىكند كه با كسى سخن نگويد نه آن كه سخن نگويد مگر آن كه مراد صدوق نيز اين باشد چون نادرست است كه كسى با خود سخن گويد و ليكن حديث آينده مطلق است.
لطفا منتظر باشید ...
