حكم عرق جنب از حرام‏ - لوامع صاحبقرانی جلد 1

كه در چنين جامه بخوابم و اگر زمستان باشد باكى نيست چون عرق كمتر مى‏كنند و اگر عرق كنند كراهت دارد.

(و من [او متى‏] عرق فى ثوبه و هو جنب فليتنشّف فيه اذا اغتسل)(1)

يعنى هر گاه جنب عرق كند در جامه نجس نمى‏شود آن جامه و بدن را از آن جامه بعد از غسل خشك مى‏توان كرد چون عرق جنب پاكست و بر اين مضمون حديث صحيح زراره وارد شده است. و احاديث بسيار در طهارت عرق جنب وارد شده است.

حكم عرق جنب از حرام‏

(و إن كانت الجنابة من حلال فحلال الصّلاة فيه، و إن كانت من حرام فحرام الصّلاة فيه)(2)

يعنى عرق جنب مطلقا پاك است اما اگر جنب از حلال باشد نماز در آن جامه مى‏توان كرد، و اگر جنب از حرام باشد به آن كه زنا يا لواط كرده باشد يا دست بازى به نامحرمى كرده باشد و محتلم شده باشد و امثال اينها پس نماز در آن جامه حرامست.

و جمعى از علما در اين حكم متابعت صدوق كرده‏اند، و جمعى نسبت به صدوق داده‏اند كه او عرق جنب از حرام را نجس مى‏داند اما اين عبارت ظاهرش آنست كه پاك است اما نماز نمى‏تواند كرد.

و محتمل است كه حديثى به او رسيده باشد و وجهها از جانب صدوق گفته‏اند كه صدوق به آن راضى نيست مثل آن كه در احاديث صحيحه وارد شده است كه زانى در وقت زنا مؤمن نيست، و دزد در وقت دزدى مؤمن نيست و هم چنين اصحاب كباير تمام پس چون مؤمن نيست عرقش نجس خواهد بود.

و صدوق فرق مى‏كند ميان مؤمن و مسلم پس اگر از ايمان در رود از اسلام در نمى‏رود و آخر چه خصوصيت به زانى خواهد داشت مى‏بايست قايل شود به نجاست عرق همه اصحاب كباير و چه خصوصيت به عرق دارد و كجا صدوق نجاست گفته است.