اگر شخصى غسل كند از گودى كه آب در آنجا باشد و كم از كر باشد - لوامع صاحبقرانی جلد 1

اگر شخصى غسل كند از گودى كه آب در آنجا باشد و كم از كر باشد

(فان اغتسل الرّجل فى وهدة و خشى ان يرجع ماء ينصبّ عنه إلى الماء الّذى يغتسل منه اخذ كفّا و صبّه امامه و كفّا عن يمينه و كفّا عن يساره و كفّا عن خلفه و اغتسل منه)(1)

پس اگر شخصى غسل كند از گودى كه آب در آنجا باشد و كم از كر باشد و ترسد كه آب غساله كه از بدنش مى‏ريزد در آن گود داخل شود يك كف آب از جانب پيش بريزد و يك كف به جانب دست راست و يك كف به جانب دست چپ و يك كف به پشت سر و بعد از آن غسل كند از آن گود.

و اين حديث را شيخ روايت كرده است به سندى معتبر و علما خلاف كرده‏اند در آن كه آب را به چهار طرف بدن مى‏ريزد يا چهار طرف زمين، آن كه بدن مى‏گويد وجهش اينست كه پيش از غسل بدن را تر كند كه در حال غسل آبى كه بريزد از بدن تجاوز نكند كه به گود رود و آن كه مى‏گويد مراد زمين است وجهش اينست كه زمين كه رطوبتى بهم رسانيد آب را جذب مى‏كند خصوصا راه مكه معظمه كه غالب سفر اصحاب از آن طرف بود و اكثر آن ريگ روانست و همين كه تر شد آب را جذب مى‏كند.

و مولانا عبد اللَّه رحمه اللَّه مى‏گفت كه ظاهرش زمين است از جهت كثافت كه مبادا آب كثيف شود و كلين شود و سيد محمد رحمه اللَّه مى‏گويد كه مراد از خبر آنست كه دست در آب زنند از چهار جانب تا كثافت آن برطرف شود.

و مؤيد اراده بدن حديث صحيح على بن جعفر است كه روايت مى‏كند از برادرش حضرت امام موسى كاظم (صلوات الله عليه) كه سؤال كردم از آن حضرت كه هر گاه شخصى به آبى رسد در جوئى يا گودى آيا غسل جنابت مى‏تواند كرد يا وضو از براى نماز مى‏تواند ساخت هر گاه غير از آن آب نيابد و حال آن كه آب مقدار يك صاع نبوده باشد از جهت غسل و يك مد نباشد از جهت وضو و متفرق باشد چه كند و حال آن كه مى‏ترسد كه درنده‏ها از آن آب‏