مقدار استنجاء - لوامع صاحبقرانی جلد 1

ايشان شريك باشد پس اين عمل را سبحانه و تعالى به منزل توبه گردانيده.

و ممكن است كه توبه بمعنى لغوى مستعمل باشد يعنى رجوع به خدا، يا آن كه در آن روز عمل قبيحى كرده باشد و از آن توبه كرده باشد، اما اول اظهر است به اعتبار آن كه او را اول توابين ناميد و معنى ثانى نيز محتملست و در هر يك از اينها بحث مى‏توان كرد اما منافات با ظاهر ندارد. و محتملست كه چون از كرده خود پشيمان بود و تايب شده بود كه بى‏رخصت شارع كارى نكند هر چند خوب بود حق سبحانه و تعالى مدح هر دو فعل او كرده باشد چنانكه جاى ديگر فرموده است كه خوبان كارهاى خوب مى‏كنند و دلهاى ايشان خايف است از آن كه مبادا مقبول نشود و چيزهايى كه زياد كردم در همين حديث بود و از كلام صدوق افتاده بود، و از كلام كلينى رضى اللَّه عنه ظاهر مى‏شود كه استنجاى سنگ را منسوخ مى‏داند و سنگ را ذكر نكرده است.

و بسند صحيح روايت كرده است از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) در تفسير آيه إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ.

كه آن حضرت فرمودند كه مردمان استنجا به خرقه، و سنگها مى‏كردند بعد از آن حضرت شستن را مقرر ساخت و اين شستن عمل بسيار خوبيست پس حضرت سيد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) به آن امر فرمودند و خود نيز به جا آوردند شستن را و حق سبحانه و تعالى نيز در كتاب خود فرستاده كه إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ.

و شيخ طوسى نيز حديثى صحيح از آن حضرت روايت كرده است كه حضرت رسول اللَّه (صلّى الله عليه وآله وسلّم) به انصاريان فرمودند كه حق سبحانه و تعالى شما را به خوبى ياد كرده است شما چكار مى‏كنيد؟ گفتند كه ما استنجا به آب مى‏كنيم.

مقدار استنجاء

(و من اراد الاستنجاء فليمسح بإصبعه من عند المقعدة إلى‏