كسى كه جنب شود در زمينى كه نيابد در آن زمين مگر آب بسته‏ - لوامع صاحبقرانی جلد 1

شب و بخواب رود تا آخر شب. و پيش گذشت كه مكروه است خواب جنب مگر آن كه وضو بسازد يا قصد جماع مرتبه ديگر داشته باشد و اين عبارت را حمل بر آن دو صورت مى‏توان كرد و بر بيان جواز نيز حمل مى‏توان نمود.

و در حديث صحيح از عبد الرحمن بن ابى عبد اللَّه منقولست كه سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) كه هر گاه شخصى با اهل خود جماع كرده باشد آيا با اين حال بخواب مى‏تواند رفت حضرت فرمود كه حق سبحانه و تعالى در وقت خواب قبض روح بنده مى‏كند و هر كس اجل او رسيده است نگاه مى‏دارد روح او را و هر كه را نرسيده است روح او را باين بدن باز مى‏فرستد پس ممكن است كه برنگردد و آخر جنب از دنيا رفته باشد خوب نيست بايد كه چون از جماع فارغ شود غسل بكند.

و در روايت است از آن حضرت (صلوات الله عليه) از آباى خود از حضرت امير المؤمنين (صلوات الله عليهم) كه فرمودند كه كسى كه جنب باشد بخواب نرود و بى‏وضو بخواب نرود و اگر آب بهم نرسد تيمم كند به خاك، و به درستى كه چون مؤمن بخواب مى‏رود ملائكه روح او را به عالم قدس مى‏برند، و رحمت الهى شامل حال او مى‏شود، و حق سبحانه و تعالى بر او بركت مى‏فرمايد بانواع فيوض قدسيه پس اگر اجلش رسيده باشد او را در رحمتهاى خاصه خودش يا در گنجهاى رحمت خود جا مى‏دهد و اگر اجلش نرسيده است او را باز مى‏فرستد با فرشتگان مقرب خودش كه او را در بدن جاى دهند.

كسى كه جنب شود در زمينى كه نيابد در آن زمين مگر آب بسته‏

(و من اجنب فى ارض و لم يجد الماء الّا ماء جامدا و لا يخلص إلى الصّعيد فليصلّ بالمسح ثمّ لا يعد إلى الارض الّتى يوبق فيها دينه)(1)

و كسى كه جنب شود در زمينى كه نيابد در آن زمين مگر آب بسته مانند برف و يخ و دستش به خاك نرسد پس بايد كه نماز كند به مسح، و ديگر برنگردد به چنين زمينى كه دين او را باطل كند.