(فامّا فى بيت فيه خمر فلا يجوز الصّلاة فيه)(1)اما در صورتى كه در آنجا شرابى در ظرفى باشد نماز در آن صورت جايز نيست. و حديث عمار ساباطى كه از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) روايت كرده است كه نماز مكن يا نمىتوان كرد در خانه كه در آنجا شراب يا مست كننده باشد، اكثر علما حمل بر كراهت كردهاند و اجتناب اولى است.
كسى كه بول كند و اندكى از بول برانش بچكد و فراموش كند و نماز كند
(و من بال فاصاب فخذه نكتة من بوله فصلّى ثمّ ذكر أنّه لم يغسله فعليه أن يغسله و يعيد صلاته)(2)و كسى كه بول كند و اندكى از بول برانش بچكد و فراموش كند و نماز كند بعد از آن به خاطرش آيد كه نشسته بود بر او لازمست كه بشويد و نماز را اعاده كند و اين حديث را شيخان به سندى نقل كردهاند كه ضعفى دارد اما مؤيد اين حديث احاديث صحيحه هست، و احاديث صحيحه هست كه اعاده نمىبايد كرد.و حديث صحيحى هست كه در وقت اعاده كند و در خارج وقت لازم نيست و اكثر بر اينند، و بهتر آنست كه اگر در وقت اعاده كند قصد قربت كند و قصد وجوب نكند، و اگر در خارج وقت نيز بقصد قربت قضا كند بهتر است و اللَّه تعالى يعلم.(و ان وقعت فأرة فى الماء ثمّ خرجت فمشت على الثّياب فاغسل ما رأيت من أثرها و ما لم تره انضحه بالماء)(3)و اگر موشى در آبى رود و از آنجا بيرون آيد و راه رود بر جامها پس بشوى هر چه را ببينى از اثر
لطفا منتظر باشید ...
