اكل جنب در حال جنابت سبب فقر است‏ - لوامع صاحبقرانی جلد 1

است تا بدانند كه واجب نيست، و اظهر آنست كه در امثال اين اخبار غرض ائمه هدى (صلوات الله عليهم) رد بر سنيان بوده است كه جمعى از ايشان هر دو را واجب مى‏دانسته‏اند و اللَّه تعالى يعلم.

(غير انّ الرّجل اذا اراد أن ياكل او يشرب قبل الغسل لم يجز له الّا ان يغسل يديه و يتمضمض و يستنشق فانّه ان أكل او شرب قبل ان يغسل ذلك خيف عليه البرص)(1)

و ليكن اگر جنب خواهد كه چيزى بخورد يا بياشامد پيش از غسل جايز نيست مگر آن كه دستها را بشويد و مضمضه و استنشاق بكند و اگر كسى اينها را نكند و بخورد يا بياشامد خوف آن هست كه پيس شود.

و بر اين مضمون حديث كالصحيح زراره از حضرت امام محمد باقر (صلوات الله عليه) وارد شده است كه فرمودند كه هر گاه جنب خواهد كه چيزى بخورد و بياشامد دست بشويد و مضمضه بكند و روى خود را بشويد و بخورد و بياشامد.

و ديگر روايت سكونى وارد شده است و ليكن در آن استنشاق و عدم جواز نيست، و ظاهرا مراد صدوق هم كراهت باشد.

و در حديث صحيح وارد شده است كه جايز است او را خوردن و اگر دست بشويد بهتر است و اگر وضو بسازد بهتر است، در حديث كالصحيح وارد شده است كه جنب مى‏تواند خوردن و آشاميدن و قرآن خواندن و ذكر الهى كردن و اينها مؤيد كراهتست.

و شايد كه به صدوق حديثى رسيده باشد و ليكن خلاف ظاهر است و همين عبارت را در امالى از كلام خود ذكر كرده است و ظاهرا كلام پدرش تمام شد چون پدرش در رساله كم حديث مى‏آورد.

اكل جنب در حال جنابت سبب فقر است‏

(و روى ان الاكل على الجنابة يورث الفقر)(2)

و روايت كرده است‏