زن حايض هر گاه در سفر باشد و پاك شود و آب آن قدر نداشته باشد كه از براى غسلش كافى باشد - لوامع صاحبقرانی جلد 1

حيض هست حق سبحانه و تعالى بر او تخفيف داده باشد چون ضبط اين قاعده فضلا نمى‏توانند كرد زنان بى‏چاره چون توانند كرد خصوصا هر گاه در اوايل بلوغ باشد.

و ممكن است كه قائل به تخيير شويم كه مخير باشد ميان اين عمل يا رجوع به قاعده كليه و اين حكم بر سبيل رخصت باشد و اين اظهر است پس هر گاه مخير باشد طرفى كه بى‏دغدغه است و همه باين عمل كرده‏اند اولى خواهد بود با امكان و اللَّه تعالى يعلم.

زن حايض هر گاه در سفر باشد و پاك شود و آب آن قدر نداشته باشد كه از براى غسلش كافى باشد

(و المرأة الحائض اذا رأت الطّهر فى السّفر و ليس معها ماء يكفيها لغسلها و حضرت الصّلاة فان كان معها من الماء قدر ما تغسل به فرجها غسلته و تيمّمت و صلّت و حلّ لزوجها ان ياتيها فى تلك الحال اذا غسلت فرجها و تيمّمت.)(1)

و زن حايض هر گاه در سفر باشد و پاك شود و آب آن قدر نداشته باشد كه از براى غسلش كافى باشد يا هوا سرد باشد و غسل نتواند كرد و وقت نماز شود پس اگر آن قدر آب دارد كه فرجش را بشويد، و تيمم كند و نماز كند و در اين صورت كه فرجش را شسته باشد و تيمم كرده باشد شوهرش با او نزديكى مى‏تواند كرد.

و اين خبر ابو عبيده است كه از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) روايت كرده است. و بنده را ظن قريب بعلم حاصل است كه اين خبر را كلينى از كتاب حسن بن محبوب برداشته است و سهل بن زياد كه در اين طريق است از مشايخ اجازه است و طرق صحيح كلينى بكتاب حسن بسيار است پس حديث صحيح باشد و در اين نيز ظن متآخم علم دارم كه صدوق نيز از آن كتاب نقل كرده است و از تتبع مرا علم عادى به همرسيده است إن شاء اللَّه ترا نيز حاصل خواهد شد به اندك تتبعى اگر متابعت اسلاف را از خاطر بيرون كنى و الا آن شبهه‏ايست كه معارضه با حق اليقين مى‏كند چنانكه در ماده سنيان و كافران‏