خواب در حال جنابت‏ - لوامع صاحبقرانی جلد 1

حسين بن زيد از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) كه حضرت رسول اللَّه (صلّى الله عليه وآله وسلّم) نهى فرمودند كه جنب در حال جنابت چيزى بخورد و فرمودند كه سبب فقر است يعنى فقر مذموم و آن احتياج بخلق است.

و فقرى كه حضرت سيد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) به آن افتخار مى‏نمودند آن فناى فى اللَّه است كه بنده رضاى خود را در رضاى الهى كند يعنى مطلبى بغير از رضاى الهى نداشته باشد. و محتمل است كه بى‏چيزى باشد و آن نسبت به اكثر خلايق سياهى روى است در دنيا و عقبى و نظر به كمل كمال است چون در مقام صبر و شكر و رضايند.

و مؤيد اين است آن كه در اخبار صحيحه وارد شده است كه ملكى به خدمت آن حضرت آمد و كليدهاى خزينه‏هاى زمين را از جهت آن حضرت آورد و گفت كه حق سبحانه و تعالى اينها را فرستاده است و فرموده است كه اگر قبول كنى از رتبه تو چيزى كم نخواهيم كرد حضرت قبول نفرمودند و فقر را اختيار نمودند بر غنا.

خواب در حال جنابت‏

(و قال عبيد اللَّه بن علىّ الحلبيّ سئل ابو عبد اللَّه (صلوات الله عليه) عن الرّجل أ ينبغي له ان ينام و هو جنب؟ فقال يكره ذلك حتّى يتوضّأ)(1)

و روايت كرده است عبيد اللَّه به شش سند صحيح و به اسانيد بسيار ديگر از او كه گفت سؤال كردند از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) كه آيا خوبست كه جنب بخواب رود حضرت فرمودند كه تا وضو نسازد خوب نيست.

و در صحيحه عبد الرحمن از آن حضرت نهى از خواب وارد شده است پيش از غسل و محمول است بر كراهت از جهت صحيحه سعيد اعرج كه حضرت فرمودند كه مرد و زن هر دو خواب مى‏توانند كرد. و در موثقه سماعه مثل متن وارد شده است پس ظاهر شد كه خواب پيش از وضو و غسل مكروه است و اگر وضو بسازند كراهت سبك مى‏شود و اگر غسل كنند بالكليه زايل مى‏شود.