(و قال الصادق (صلوات الله عليه) اذا توضّأ الرّجل فليصفق وجهه بالماء فانّه ان كان ناعسا فزع و استيقظ، و ان كان البرد فزع فلم يجد البرد)(1)و آن حضرت (صلوات الله عليه) فرمودند كه هر گاه مردى خواهد كه وضو بسازد آب را بر رو زند كه اگر خوابش آيد خواب از سرش بدر مىرود، و اگر سرما باشد از دهشت زدن آب سرما را نمىيابد. و اين حديث را شيخ بسند موثق از عبد اللَّه بن مغيره روايت كرده است از مردى از آن حضرت.و بحسب ظاهر مخالفت دارد با حديث صحيح زراره كه گذشت، و با حديث موثق كالصحيح كه از حضرت سيد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) منقولست كه حضرت فرمودند كه در وقت وضو آب را بر رو مزنيد كه همه مىريزد و وفا نمىكند بلكه متفرق سازيد به آن كه بر رو گذاريد و دست را با آب به زير آوريد كه آب به همه جا برسد.و جمع كردهاند كه خبر اول محمولست بر جواز، و ثانى بر استحباب، و بهتر در جمع آنست كه اگر خوابش آيد يا سرما باشد آب را بر رو بزند و الا نزند، و اين جمع بد نيست اما عمل بحديث زراره مطلقا بهتر است و اللَّه تعالى يعلم.(و اذا كان مع الرّجل خاتم فليدره فى الوضوء و يحوّله عند الغسل و قال الصّادق (صلوات الله عليه) و ان نسيت حتّى تقوم فى الصّلاة فلا أمرك ان تعيد)(2)و هر گاه با شخصى انگشترى باشد بايد كه او را در وضو بگرداند تا آب بدست او برسد، و بگرداند يا از دست بيرون آورد در وقت غسل. و حضرت صادق (صلوات الله عليه) فرمودند كه اگر فراموش كنى تا
لطفا منتظر باشید ...
