شك و وسواس در خروج بول‏ - لوامع صاحبقرانی جلد 1

مى‏خوابند نجس مى‏شوند به بول بچه نحو ازاله بول از آن بكنند و حال آن كه ضخيم است و پنبه بسيار دارد و همه را به آب نمى‏توان شستن حضرت فرمودند كه ظاهرش را بشويند اندرونش اگر نجس باشد ضرر ندارد و شستن ظاهرش باين نحو كه آن را جدا كنند از پنبه و بشويند و خشك شود و بعد از آن بيندازند بر روى پنبه نجس يا پنبه را بيرون آورند و بعد از آن كه بشويند پنبه را داخل كنند بى‏دغدغه و احتمال دارد كه همين آبى كه بر روى آن بريزند پاك شود و آن طرفش نجس باشد چنانكه ظاهر حديث است اما گمان ندارم كه كسى از علما باين نحو قايل شده باشد پس اولى آنست كه پنبه را بيرون آورند تا بى‏دغدغه پاك شود.

شك و وسواس در خروج بول‏

(و سال حنان بن سدير ابا عبد اللَّه (صلوات الله عليه) فقال انّي ربّما بلت فلا اقدر على الماء و يشتدّ ذلك علىّ فقال اذا بلت و تمسّحت فامسح ذكرك بريقك فان وجدت شيئا فقل هذا من ذاك)(1)

و موثقا سؤال كرد حنان از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) كه بسيار است كه بول مى‏كنم يا اراده بول دارم و آب بهم نمى‏رسد و ضبط بول كردن دشوار است بر من يا به سبب توهم خروج بول آزار مى‏كشم چون كسى كه خود را نشسته باشد آنا فآنا گمان مى‏كند كه بول درمى‏آيد و جامه‏اش نجس مى‏شود حضرت فرمودند كه هر گاه بول كردى و موضع را خشك كردى پائين‏تر از سر ذكر آنجا كه پاك است آب دهان بمال همين كه شيطان وسوسه كند كه بول درآمد جوابش بده كه رطوبت آب دهان است.

و ظاهر است كه حضرات (صلوات الله عليهم) اطباء معنويند و دواى درد هر كس را به نحوى مى‏كرده‏اند صدوق آن چه ضرور است از بيان نجاسات و كيفيت ازاله آن كه در احاديث بسيار واقع شده است ذكر نكرده است، اين اخبار شاذه نادره را از جهت غرابت ذكر كرده است رحمه اللَّه.