هر گاه فراموش كنى مسح سر را - لوامع صاحبقرانی جلد 1

روايت كرده است و از اين باب است روايتى صحيح كه از عبد اللَّه بن سنان منقولست از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) كه غسل جنابت كرد پدرم و كسى به او گفت كه لمعه از پشت شما آب به آن نرسيده است پس پدرم به او گفت كه بر تو لازم نبود كه به گويى پس دستى به آن جا ماليدند لهذا حضرت نفرمود كه پدرم نشسته بود بلكه چون آن سنى به او گفت حضرت از جهة دفع قول او دستى ماليدند.

و ممكن است كه خشك شده باشد و او خيال كرده باشد كه آب به آن نرسيده است يا آن كه حضرت عمدا نرسانيده باشند تا او بگويد و حضرت اين مسأله را به او برسانند كه در چنين جاها اعلام واجب نيست و اظهر آنست كه حضرت در غسل كردن بوده‏اند و البته مى‏رسانيده‏اند سايل عبث گفت زيرا كه ايشان سعى مى‏كرده‏اند كه اسراف در آب نفرمايند اول آبى مى‏ريختند و بعد از آن مرتبه مرتبه آب به همه جا مى‏رسانيدند و اللَّه تعالى يعلم.

هر گاه فراموش كنى مسح سر را

(و قال الصّادق (صلوات الله عليه) ان نسيت مسح رأسك فامسح عليه و على رجليك من بلّة وضوءك فان لم يكن بقى فى يدك من نداوة وضوءك شى‏ء فخذ ما بقى منه فى لحيتك و امسح به رأسك و رجليك فان لم يكن لك لحية فخذ من حاجبيك و اشفار عينيك و امسح به رأسك و رجليك فان لم يبق من بلّة وضوءك شى‏ء اعدت الوضوء)(1)

و حضرت (صلوات الله عليه) فرمودند كه هر گاه فراموش كنى مسح سر را پس او را مسح كن و پاها را نيز مسح كن از ترى وضو اگر چه پيشتر مسح كرده باشى پس اگر ترى وضو در دستت نمانده باشد از ترى كه در ريش مانده باشد بردار و مسح سر و پاها را بكش، و اگر ريش نداشته باشى از ابروها و مژه‏هاى چشمهاى خود بردار و مسح سر و پاها را بكش و اگر از ترى وضو هيچ نمانده باشد وضو را از سر گير بدان كه مضمون اين خبر در روايت صحيح، و