حيض در لغت بمعنى سيلانست و در عرف شرعى خونى است كه رحم زن در اوان بلوغ او دفع مىكند تا آن كه عادت مىشود در اوقاتى چند و حق سبحانه و تعالى آن را از جهت غذاى فرزند مقرر ساخته است تا در رحم است غذاى او از آن خون است و چون متولد شد آن خون را شير مىگرداند تا وقتى كه شروع در غذا نكرده است، و چون طفل غذاى او غالب شد بر شير باز بعنوان سابق در اوقات عادت مىآيد در ماههاى هلالى بحسب قوت مزاجهاى زنان از ده روز تا سه روز، و چون از ولادت مىافتد خون برطرف مىشود در سن پنجاه سالگى يا شصت سالگى به تفصيلى كه خواهد آمد، و چون وضع حمل مىشود بقيه خونى كه در رحم مانده است رحم آن را دفع مىكند و آن خون را نفاس مىگويند بكسر نون و زن را نفساء بفتح نون و فاء، و اگر خون حيض از عادت مقرر درگذشت آن را استحاضه مىگويند و فى الحقيقه آن خونى است كه به سبب مرض رحم دفع مىشود يا به آن كه هنوز قوت نگرفته باشد مثل خونى كه پيش از نه سالگى از زنان مىآيد يا به آن كه قوتش زايل شده است مثل خونى كه بعد از نااميدى از حمل است در پنجاه يا شصت سالگى و يا به سبب سوء المزاجى كه در اوقات امكان حمل بهم رسد مثل آن چه از بلوغ تا سن ياس بر خلاف عادت آيد به تفصيلى كه مذكور خواهد شد.
اولين خوني كه بر زمين ريخت
(قال الصّادق (صلوات الله عليه) اوّل دم وقع على وجه الارض
لطفا منتظر باشید ...
