بابى است كه در بيان آن چه وضو را مىشكند و باطل مىكند و سبب وضوى تنها مىشود نه هر ناقضى مثل جنابت و حيض و نفاس كه وضو را مىشكنند و سبب وضوى تنها نيستند بلكه جنابت سبب وضو نيست و آنها سبب وضو و غسلاند بنا بر مذهب مشهور كه مذكور خواهد شد مجملا اصطلاح قدما غير اصطلاح متأخرين است، و قدما سبب و موجب و ناقض را بر احداث اطلاق مىكنند مطلقا، و نزد متأخرين سبب اعم مطلق است از موجب و ناقض و ميان موجب و ناقض عموم من وجه است و مراد از ناقض در اينجا سبب است.
ناقض وضو آن چيزى است كه از دو طرف زير بيرون آيد
(سال زرارة بن اعين ابا جعفر و ابا عبد اللَّه (صلوات الله عليهما) عمّا ينقض الوضوء فقالا ما خرج من طرفيك الاسفلين الذّكر و الدّبر من غائط، او بول، او منىّ، او ريح، و النّوم حتّى يذهب العقل)(2)بسند صحيح روايت كرده است زراره كه سؤال كردم از حضرت امام محمد باقر و حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليهما) از چيزى كه مىشكند وضوى مرد را چون سايل مرد است هر دو فرمودند كه ناقض وضو آن چيزى است كه از دو طرف زير تو بيرون مىآيد كه آن ذكر و دبر است و آن چه از دو طرف بيرون آيد غايط و بول و منى و باد است كه هر يك از ايشان ناقض است، و ديگر از نواقض خوابست آن مقدار كه عقل زايل شود به آن كه صدا را نشنود و ظاهرا تا
لطفا منتظر باشید ...
