(و سال عبد اللَّه بن بكير ابا عبد اللَّه (صلوات الله عليه) عن الرّجل يلبس الثّوب و فيه الجنابة فيعرق فيه فقال انّ الثّوب لا يجنب الرّجل)(1)و در موثق كالصحيح سؤال كرد از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) از شخصى كه جامه به پوشد و در آن جامه منى باشد و عرق كند در آن جامه حضرت فرمودند كه جامه آدمى را جنب نمىكند يعنى به سبب اين غسل واجب نمىشود.بدان كه تا تقيه نباشد حضرات ائمه معصومين اين نحو حرف نمىزنند كه جواب مطابق سؤال نباشد چون اكثر سنيان منى را پاك مىدانند و راوى از نجاستش پرسيده است و حضرت جواب مىفرمايند كه سبب غسل نمىشود تا او بفهمد كه در اين مجلس جاى پرسيدن اين قسم چيزها نيست.و محتمل است كه مراد راوى نيز همين باشد كه حضرت جواب فرمودهاند، يا غرض از اين سؤال آنست كه عرق جنب نجس است تا نتوان در آن جامه نماز كردن حضرت فرموده باشند كه عرق نجس نيست و مىتوان نماز كردن، يا پرسيده باشد كه اگر عرق كرده باشم و جامه منىدار پوشيده باشم و ندانم كه منى به بدنم خورده است بدن را آب مىبايد كشيد، يا پرسيده باشد كه اندك عرقى سبب اين مىشود كه منى تعدى كند به بدن حضرت فرموده باشد كه نه و حمل بر تقيه اظهر است در اين حديث و در اكثر احاديث آينده و اللَّه تعالى يعلم.(و فى خبر آخر انّه لا يجنب الثّوب الرّجل و لا الرّجل يجنب الثّوب)(2)شيخ بعنوان قوى اين مضمون را از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) روايت كرده است كه جامه كسى را جنب نمىكند و كسى جامه را جنب
لطفا منتظر باشید ...
