(و لا باس بالصّلاة فى ثوب اصابه خمر لأنّ اللَّه عزّ و جلّ حرّم شربها و لم يحرّم الصّلاة فى ثوب اصابته)(1)و باكى نيست نماز كردن در جامه كه شراب به آن ريخته باشد يا رسيده باشد زيرا كه حق سبحانه و تعالى خوردنش را حرام كرده است، و حرام نكرده است نماز را در جامه كه شراب به آن رسيده باشد.بدان كه ظاهر كلام صدوق طهارت خمر است اگر چه شيخ بهاء الدين محمد رحمه اللَّه مىفرمود كه اين عبارت دلالت بر طهارت ندارد بلكه او شراب را نجس مىداند و عفو مىداند مثل خون كمتر از درهم، و على اى حال نماز كردن در آن را جايز مىداند و بحث در اين است. و سيد مرتضى و شيخ طوسى هر دو نقل اجماع كردهاند بر نجاست شراب و روايات در اين باب متعارض است، و از طرفين احاديث بسيار هست.صدوق احاديث نجاست را حمل بر تقيه يا استحباب اجتناب كرده است.و اكثر علما احاديث طهارت را حمل بر تقيه كردهاند چون در زمان خلفاى بنى اميه و بنى عباس اين احاديث را از ائمه هدى نقل كردهاند.
لطفا منتظر باشید ...
