حكم شك در نجاست - لوامع صاحبقرانی جلد 1
لطفا منتظر باشید ...
نفاس هم حيض است و در استحاضه تغيير قطنه و خرقه مىكند با آن كه (ما لا يتمّ الصّلاة) است و خون نجس العين به اعتبار ملاقات به آن نجاستى ديگر هم رسانيده است، و آن چه معفو است نجاست خون است نه غير آن و احوط اجتناب است از اندك و بسيار اينها.و اما آن كه صدوق گفته است كه نماز را اعاده مىكند از اينها اگر دانسته نماز كرده باشد دغدغه نيست در آن كه اعاده مىكند و اگر دانسته باشد و فراموش كرده باشد مشهور ميان علما آنست كه در وقت اعاده مىكند و در خارج وقت قضا نمىكند مگر آن كه در وقت به خاطرش رسد و ادا نكند كه در خارج وقت قضا خواهد كرد.و ظاهر بسيارى از احاديث صحيحه آن است كه در وقت نيز اعاده نمىكند، و احاديث اعاده محمول بر استحباب خواهد بود و ليكن احوط عمل به مشهور است اما اگر جاهل باشد به نجاست جامه و نماز كرده باشد مشهور ميان علما آن است كه مطلقا اعاده نمىكند نه در وقت و نه در خارج وقت از جهت روايات كثيره صحيحه.و بعضى گفتهاند كه در وقت اعاده مىكند چون روايات وارد شده است در اعاده و آن احوط است، و اظهر عدم وجوب است، و ليكن سنت است اعاده در وقت پس آن چه صدوق مطلقا حكم كرده است به اعاده اگر چه جاهل باشد خلاف مشهور است.و ممكن است كه حمل كنيم بر جاهل مسأله چون جاهل معذور نيست و ليكن خلاف ظاهر عبارت است بلكه شامل جاهل مسأله نيز هست و در احكام لباس مصلى نيز خواهد آمد. حكم شك در نجاست
(و قال علىّ (صلوات الله عليه) ما ابالى ابول اصابنى او ماء اذا لم اعلم)(1)و بسند موثق از حضرت امير المؤمنين (صلوات الله عليه) منقول است كه
