اگر قطره خمر يا نبيذ از شرابهاى ديگر در خميرى افتد - لوامع صاحبقرانی جلد 1

مشروط است به رضاى الهى كه اگر حق سبحانه و تعالى مصلحت داند مستجاب سازد و الا فلا و اين حديث را كلينى بطرق متعدده نقل كرده است.

اگر قطره خمر يا نبيذ از شرابهاى ديگر در خميرى افتد

(و ان قطر خمر او نبيذ فى عجين فقد فسد و لا بأس ببيعه من اليهود و النّصارى بعد ان يبيّن لهم و الفقّاع مثل ذلك)(1)

و اگر قطره خمر يا نبيذ از شرابهاى ديگر در خميرى افتد آن خمير فاسد و ضايع مى‏شود از جهت حرمت و نجاست على المشهور و در اين صورت باكى نيست كه بيهودان و گبران عيسوى مذهب بفروشند بشرط آن كه بگويند به ايشان كه اين عيب دارد و فقاع كه بوزه است نيز همين حال دارد.

و حديثى در اين باب وارد شده است از حضرت امام رضا (صلوات الله عليه) بسند قوى و احاديث بسيار وارد شده است در حرمت بيع خمر پس ممكنست كه جمع كنيم به آن كه در اينجا شراب نفروخته است چون شراب مستهلك شده است كه بلكه خمير نجس فروخته است و دور نيست كه اظهار اين عيب از اين جهت باشد كه شرعا ايشان نيز مكلفند به نخوردن و اگر بخورند گناهان ايشان زياده شود و احوط آنست كه نفروشد بلكه دفن كند يا بخورد حيوانات دهد چنانكه گذشت.

وضوي با آب نجس‏

(و سأل عمّار بن موسى السّاباطىّ ابا عبد اللَّه (صلوات الله عليه) عن الرّجل وجد فى إنائه فأرة و قد توضّأ من ذلك الاناء مرارا او اغتسل منه او غسل ثيابه و قد كانت الفأرة متسلّخة فقال ان كان رآها فى الاناء قبل ان يغتسل او يتوضّأ او يغسل ثيابه ثمّ فعل ذلك بعد ما رآها فى الاناء فعليه ان يغسل ثيابه و يغسل كلّما اصابه ذلك الماء و يعيد الوضوء و الصّلاة و ان كان انّما رآها بعد ما فرغ من ذلك و فعله فلا يمسّ من الماء شيئا و ليس عليه شي‏ء لأنّه لا يعلم متى سقطت فيه ثم قال لعلّه ان يكون انّما سقطت فيه تلك السّاعة الّتى رآها)