حكم پاك كردن فرش و امثال آن - لوامع صاحبقرانی جلد 1
نكردهاند و اين سخن ضعيف است زيرا كه حضرت اعرفست از همه كس اگر حضرت فرموده باشد.
و در صحت اين خبر سخن هست چون راوى آن نوفلى و سكونى و در هر دو ضعفى هست و ليكن چون كلينى و صدوق حكم به صحت آن كردهاند جبر ضعف كرده است و عمل باين احوط است و اگر چه عمل بر استحباب شستن شير و بول دختر كردن اظهر است.
(و سال حكم بن حكيم ابن اخى خلّاد ابا عبد اللَّه (صلوات الله عليه) فقال له ابول فلا اصيب الماء و قد اصاب يدى شىء من البول فامسحه بالحائط و بالتّراب ثمّ تعرق فامسح وجهى، او بعض جسدى، او تصيب ثوبى فقال لا باس به)(1)
و حكم پسر برادر خلاد صراف از آن حضرت (صلوات الله عليه) صحيحا روايت نموده است كه عرض نمودم كه گاه هست بول مىكنم و آب بهم نمىرسد و دستم به بول آلوده شده است پس دستم را به ديوار و به خاك مىمالم بعد از آن عرق مىكنم و دست را بر رو، يا بر بعضى از بدن مىمالم، يا به جامهام مىرسد حضرت فرمودند كه باكى نيست يعنى اينجاها را نجس كردن گناه نيست همين كه آب كشيدى پاك مىشود.
و ظاهر حديث دلالت مىكند بر آن كه خاك دست را هم پاك كند چنانكه مذهب سنيان است و ظاهرا حضرت تقيه فرموده باشند و موافق واقع مراد ايشان آن باشد كه مذكور شد.
حكم پاك كردن فرش و امثال آن
(و سال ابراهيم بن ابى محمود الرّضا (صلوات الله عليه) عن الطّنفسة و الفراش يصيبهما البول كيف يصنع و هو ثخين كثير الحشو فقال يغسل منه ما ظهر فى وجهه)(2)
و صحيحا سؤال كرد ابراهيم پسر ابو محمود از حضرت امام رضا (صلوات الله عليه) از طنفسه و آن از قبيل بالش است و نمد و چيزهائى كه بر او نشينند و هم چنين فراش كه نهالى باشد كه بر او
لطفا منتظر باشید ...
