(فامّا الاخبار الّتى رويت فى انّ الوضوء، مرّتين مرّتين [مرّتان ظ] فاحدها به اسناد منقطع يرويه ابو جعفر الاحول ذكره عمّن رواه عن ابى عبد اللَّه (صلوات الله عليه) قال فرض اللَّه الوضوء واحدة واحدة و وضع رسول اللَّه (صلّى الله عليه وآله وسلّم) للنّاس اثنتين اثنتين)(1)پس چون احاديث يك مرتبه را ذكر كرد شروع كرد در تأويل احاديث دو مرتبه اما خبرهايى كه روايت كردهاند، و محتمل است رويت بخوانيم يعنى بمن رسيده است از علما پس يكى از آنها، و در بعضى از نسخ به جيم واقع شده است يعنى او را مىيابم به اسناد بريده يعنى شخصى هست در ميان كه معلوم نيست كه كيست و خوبست يابد كه روايت مىكند آن را ابو جعفر احول و آن محمد بن على بن نعمان است كه مؤمن الطاق و شاه الطاقش مىگويند و ثقه و عظيم الشأن است و سند صدوق به او كالصحيح است، و او ذكر كرده است از كسى كه او از او روايت نموده است و آن كس معلوم نيست كه محمد احول او را فراموش كرده است يا ابن ابى عمير راوى او، و على اى حال مرسل ابن ابى عمير است و حكم مسانيد دارد و صدوق طرح نمىكند بلكه مىگويد كه چون معارض است به احاديث مسنده، احاديث مسنده بر آن مقدم است لهذا تأويل مىكند، و آن شخص از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) روايت كرده است كه حضرت فرمودند كه حق سبحانه و تعالى وضو را يكى يكى واجب گردانيده است و حضرت رسول خدا دو دو مقرر ساخت.و آن كه صدوق أولا طعن در هر دو خبر زده است به ارسال وقتى خوبست كه حديث مسند نباشد و حال آن كه شيخ دو حديث صحيح نقل كرده است از