زن آبستن هر گاه خون ببيند - لوامع صاحبقرانی جلد 1

در دنيا و آخرت.

اى پسر فضل حق سبحانه و تعالى مصلحت بندگان خود را بهتر از ايشان مى‏داند و بهتر از ايشان مى‏كند نمى‏بينى كه هر نفسى بلند مرتبگى و تفوق بر ديگران را آرزو مى‏كند تا آن كه دعوى امامت به ناحق مى‏كنند كه تلو دعوى ربوبيت است با آن كه از خود مى‏يابند انواع نقص و عجز و خوارى و بى‏چارگى و دردها و المها و مرگى كه بر همه غالب است و بر همه قاهر است.

اى پسر فضل حق سبحانه و تعالى نمى‏كند با بندگان مگر آن چه اصلح است بحال ايشان و اصلا ستم بر بندگان نمى‏كند و ليكن ايشان بر خود ستم مى‏كنند.

و در حديث صحيح از حضرت امير المؤمنين (صلوات الله عليه) وارد است كه فرمودند كه تعجب دارم از فرزند آدم اول او نطفه‏ايست نجس و آخرش ميته‏ايست مردار و در ميان هر دو حال ظرف نجاساتست و با اين احوال تكبر مى‏كند و از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) منقولست كه ميان سلمان و شخصى گفتگويى شد آن مرد گفت كه مرا مى‏شناسى و خود را مى‏شناسى و مشهور آن است كه آن شخص عمر بود سلمان گفت كه بلى اول من و تو نطفه بوديم مردار و آخر من و تو مردارى خواهيم بود بى‏اعتبار و چون روز قيامت شود و ترازوهاى عمل برپا شود هر كه ترازوى حسناتش سبك باشد او لئيم و بد خواهد بود و هر كه سنگين باشد ميزان او از خيرات او كريم و نيكو خواهد بود.

زن آبستن هر گاه خون ببيند

(و الحلبيّ اذا رأت الدّم تركت الصّلاة فانّ الحبلى ربّما قذفت الدّم و ذلك اذا رأت دما كثيرا احمر فان كان قليلا اصفر فلتصلّ و ليس عليها الّا الوضوء)(1)

و زن آبستن هر گاه خون ببيند نماز نمى‏كند از جهت آن كه گاه هست كه از غذاى طفل زياد مى‏آيد دفع مى‏كند زايد را بشرط آن كه خون بسيار ببيند كه سرخ باشد به صفت خون حيض پس اگر اندكى باشد و زرد باشد بايد كه وضو بسازد و نماز كند كه آن خون استحاضه خواهد بود چون ذكر كرد