باب التيمم - لوامع صاحبقرانی جلد 1

باب التيمم

‏

آية تيمم‏

(قال اللَّه عزّ و جلّ وَ إِنْ كُنْتُمْ مَرْضى‏ أَوْ عَلى‏ سَفَرٍ أَوْ جاءَ أَحَدٌ مِنْكُمْ مِنَ الْغائِطِ، أَوْ لامَسْتُمُ النِّساءَ فَلَمْ تَجِدُوا ماءً فَتَيَمَّمُوا صَعِيداً طَيِّباً فَامْسَحُوا بِوُجُوهِكُمْ وَ أَيْدِيكُمْ مِنْهُ ما يُرِيدُ اللَّهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُمْ مِنْ حَرَجٍ وَ لكِنْ يُرِيدُ لِيُطَهِّرَكُمْ وَ لِيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (1)

بابى است در بيان تيمم و احكام آن حق جل و عز مى‏فرمايد بعد از بيان وضو و غسل كه مذكور شد و اگر بوده باشيد بيمار يا مسافر و آمده باشد كسى از شما از زمين كو كه بواسطه بول و غايط رفته باشيد و گاه هست كه آنها دست بهم نمى‏دهد و بادى جدا مى‏شود كه حدث اصغر از شما واقع شده باشد يا جماع كرده باشيد با زنان و نيابيد آب را پس تيمم كنيد يا قصد كنيد صعيد خوب را. و مشهور در احاديث آنست كه مراد از صعيد وجه الارض است كه شامل سنگ باشد. و بعضى گفته‏اند كه مراد از آن خاك است و مراد از طيب آنست كه نجس و مغصوب نباشد على المشهور. پس چون دست بر صعيد زديد مسح كنيد بعضى از روهاى خود را كه پيشانى باشد يا با جبينين دو طرف پيشانى و بعضى از دستهاى خود را از صعيد و حق سبحانه و تعالى تيمم را بدل از وضو و غسل مقرر فرمود از جهت آن كه نمى‏خواهد كه كار را بر شما تنگ كند و ليكن‏

(1). آيه- 6 المائدة