(و لا بدّ للوضوء من ثلاث اكفّ ملءا من ماء كفّ للوجه و كفّان للذّراعين)(1)و ناچار است در وضو از سه كف آب، يك كف از جهت شستن رو، و دو كف از جهت دستها. و اين حديث را زراره بسند صحيح از حضرت امام محمد باقر (صلوات الله عليه) روايت كرده است با زيادتى بسيار كه إن شاء اللَّه تعالى مذكور خواهد شد. و باين مضمون اخبار صحيحه كثيره وارد شده است.(فمن لم يقدر الّا على مقدار كفّ واحد فرّقه ثلاث فرق)(2)پس كسى كه قادر نباشد مگر بر يك كف آب آن را سه حصه كند و وضو سازد بشرط جريان بقدر دهن و آن روغن مالى است، يا آمدن نرمه باران است بر دست كه اگر دستى بر آن بمالد آب از عضوى به عضوى ديگر برود اگر چه از ته مويى به ته مويى ديگر برسد. و اين حديث را كلينى بعنوان مرسل روايت كرده. و احاديث صحيحه وارد شده است كه در غسل و وضو مسماى جريان كافيست اگر چه مانند دهن باشد و خواهد آمد.(و قال الصّادق (صلوات الله عليه) انّ الرّجل ليعبد اللَّه اربعين سنة و ما يطيعه فى الوضوء لأنّه يغسل ما امر اللَّه عزّ و جلّ بمسحه)(3)و حضرت (صلوات الله عليه) فرمودند كه بسيار است كه شخصى چهل سال عبادت حق سبحانه و تعالى مىكند و اطاعت الهى نمىكند در وضو زيرا كه آن چه حق