روايات‏

(قال ابو جعفر الباقر (صلوات الله عليه) اذا دخل الوقت وجب الطّهور و الصّلاة و لا صلاة الّا بطهور)(1)

حضرت فرمودند كه هر گاه داخل مى‏شود وقت نماز يا چون داخل مى‏شود وقت نماز واجب مى‏شود وضو و غسل و تيمم و نماز، و نمازى صحيح نيست بى‏مطهر.

و محتملست كه مراد از طهور اعم از مطهر از حدث باشد يا خبث و اين اظهر است اگر چه معنى اول اشهر است، و ظاهر مفهوم شرط آنست كه پيش از دخول وقت هم چنان كه نماز واجب نيست طهور نيز واجب نيست چنانكه ظاهر آيه نيز اين بود و گذشت و ظاهر

و لا صلاة الّا بطهور

نفى صحت است اگر چه بسيار جا باين عبارت از جهت نفى كمال واقع شده است مثل‏

لا صلاة لجار المسجد الا فى المسجد

چنانكه خواهد آمد.

و ليكن اجماع مسلمانان است از خاصه و عامه كه نماز بى‏طهور با قدرت بر آن نماز نيست، و خلافى كه شده است در صورتيست كه آب و خاك نباشد، احوط آنست كه بعنوان ادا به جا آورد و بعد از طهور قضا كند.