لوامع صاحبقرانی

رغبت نمى‏كند در تجديد وضو و حال آن كه حضرت رسول (صلّى الله عليه وآله وسلّم) تجديد مى‏كردند.

اين عبارت فى الجمله تشويشى دارد احتمال دارد كه تعليل جزو خبر سابق باشد، و بنا بر اين معنى كه صدوق گفته است در كار نيست زيرا كه هر گاه تعليل به تجديد باشد ظاهر اثنتين اثنتين تجديد است، و احتمالى دارد كه بر تقدير جزئيت دلالت بر اين معنى نكند بلكه مراد دو غسله يا دو غرفه باشد و حضرت بواسطه رفع استبعاد تجديد را فرموده باشد و معنى آن اين خواهد بود كه من تعجب دارم از كسى كه دو مرتبه نمى‏شويد و حال آن كه حضرت دو مرتبه مى‏شست و تجديد مى‏كرد، يا آن كه تعجب دارم از كسى كه دو مرتبه نشويد و حال آن كه آن حضرت تجديد مى‏كردند زيرا كه از جهة هر نماز تجديد مى‏كردند چون احتمالات بود معنى را گفت از جهة رفع احتمالات. و احتمال دارد كه حديث اول تمام باشد و باقى سخن او باشد و فانّ النّبي تمهيد اين معنى باشد و اللَّه تعالى يعلم.

(و الخبر الّذى روى انّ من زاد على مرّتين لم يوجر)(1)

و خبرى كه وارد شده است كه هر كه زياده كند بر دو مرتبه ثواب ندارد. روايت كرده است شيخ بسند قوى كالصحيح از زراره از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) كه وضو دو دو است كسى كه زياده كند بر آن مأجور و مثاب نيست پس حضرت حكايت وضوى حضرت سيد المرسلين را (صلّى الله عليه وآله وسلّم) فرمودند و رو را يك مرتبه شستند و هر يك از دستها را يك مرتبه شستند و مسح سر كشيدند با پاها به زيادتى ترى كه بر دست آن حضرت (صلوات الله عليه) مانده بود.

و كلينى بعد از روايت يك مرتبه يك مرتبه و بعد از روايت كالصحيح كه نبود وضوى على (صلوات الله عليه) مگر يك مرتبه يك مرتبه گفته‏اند كه اين دليل است كه وضو نمى‏باشد مگر يك مرتبه يك مرتبه زيرا كه حال حضرت‏