بدنش از گناهان مگر آن چه آب به آن رسيده است.
و قريب به اين مضمون روايت كرده است شيخ بسند صحيح و كالصحيح از آن حضرت (صلوات الله عليه) و در وضوى رسول اللَّه (صلّى الله عليه وآله وسلّم) نيز گذشت كه حضرت رسول امر كرد به اعاده وضو و نماز سه مرتبه شخصى را كه بسم اللَّه نگفته بود. و صدوق در علل ذكر كرده است كه باب علت وجوب بسم اللَّه در حال وضو، و ظاهر كلامش وجوبست مگر آن كه مرادش استحباب مؤكد باشد. و در كتاب حج حديث صحيحى خواهد آمد كه به سبب وضو پاك مىشود از گناهان اعضاى وضو و بعد از اين نيز خواهد آمد در علت وضو و غسل.
(و قال ابو الحسن موسى بن جعفر (صلوات الله عليهما) من توضّأ للمغرب كان وضوؤه ذلك كفّارة لما مضى من ذنوبه فى نهاره ما خلا الكبائر، و من توضّأ لصلاة الصّبح كان وضوؤه ذلك كفّاره لما مضى من ذنوبه فى ليلته الّا الكبائر)(1)
و حضرت (صلوات الله عليه) فرمودند كه هر كه وضو بسازد از جهة نماز شام خواه وضو داشته باشد و خواه نداشته باشد آن وضوى او كفاره گناهانى باشد كه در آن روز كرده است مگر گناهان كبيره، و هر كه وضو از جهة نماز صبح بسازد به دستور سابق آن وضوى او كفاره گناهان شب او شود مگر گناهان كبيره.
و اين حديث را كلينى بدو سند قوى روايت كرده است از سماعه كه من در خدمت حضرت امام موسى (صلوات الله عليه) بودم و با حضرت نماز ظهر و عصر گزاردم و در خدمت حضرت نشسته بودم تا شام شد پس حضرت آبى طلبيدند و وضو ساختند و فرمودند كه وضو بساز عرض كردم كه فداى تو گردم وضو دارم فرمودند كه اگر چه وضو داشته باشى وضو بساز و بعد از آن فرمودند كه هر كه وضو از براى نماز شام بسازد و بعد از آن آن چه صدوق ذكر كرده است