لوامع صاحبقرانی جلد 1

نقل كرده است و صدوق مقدمه خبر را ذكر نكرده است.

(و قال رسول اللَّه (صلّى الله عليه وآله وسلّم) افتحوا عيونكم عند الوضوء لعلّها لا ترى نار جهنّم)(1)

فرمودند كه بگشاييد چشمهاى خود را نزد وضو ساختن شايد كه به سبب اين معنى چشمهاى شما آتش جهنم را نبيند، و ظاهرش آنست كه مراد اين باشد كه ملاحظه نماييد كه آب به همه جا برسد، يا آن كه چون در حال وضو هر عضوى كارى دارد چشم نيز به اين كار مشغول باشد كه اعضاى وضو را ببيند، يا ملاحظه كنيد كه مبادا سنيان در كمين باشند و ضررى به شما رسانند، يا آن كه با چشم ظاهر چشمهاى باطن را بگشاييد با خلاص در نيت و اشاراتى كه گذشت.

و صدوق اين خبر را به اسناد قوى از ابن عباس از آن حضرت روايت كرده است، و مشهور آنست كه ابن عباس آب وضو را داخل چشم مى‏كرد به گمان آن كه چشمان از ظواهر است و كور شد. و اين حديث دلالت دارد كه آب بچشم بايد رسانيد.

(و قال الصّادق (صلوات الله عليه) من توضّأ و تمندل كتب له حسنة، و من توضّأ و لم يتمندل حتّى يجفّ وضوؤه كتب له ثلاثون حسنة)(2)

و صدوق و كلينى بسند قوى از آن حضرت (صلوات الله عليه) روايت كرده‏اند كه هر كه وضو بسازد و به دستمال يا دستار آب وضو را خشك كند يك حسنه در نامه عمل او مى‏نويسند، و اگر وضو بسازد و به دستمال پاك نكند تا آب وضو خشك شود سى حسنه در نامه عمل او مى‏نويسند.

بدان كه از اين حديث ظاهر مى‏شود كه از رو پاك خشك كردن مكروه باشد و گذاشتن آن تا خشك شود سنت باشد پس اگر به دامن خود خشك كند مكروه نكرده است و ليكن خلاف سنت كرده است، بلكه اظهر آنست كه هر دو خلاف سنت باشد چون نهى از تمندل صريحا نشده است و آن كه ترك هر سنتى‏