و از اين حديث ظاهر شد كه فرقى در ميان وضو و غسل نيست، و بعضى وجه گفتهاند كه خواهد آمد در غسل كه حضرت فرمودند كه زير هر مويى جنابت است و هر كه يك مو را آب نرساند بجهنم خواهد رفت. بنا بر اين مبالغه در غسل بيشتر كردند و اين وجه سهل است زيرا كه وضو نيز چنين است. و مع هذا در اين حديث و حديث صحيح ديگر به همين مضمون وارد شده است كه در وضو بيرون آورند و اللَّه تعالى يعلم.
(و اذا استيقظ الرّجل من نومه و لم يبل فلا يدخل يده فى الاناء حتّى يغسلها فانّه لا يدرى اين باتت يده)(1)
و هر گاه شخصى از خواب بيدار شود و بول نكرده باشد پس دست راست خود را داخل ظرف نكند تا دست خود را بشويد به درستى كه نمىداند كه دستش شب در كجا بوده است. پيشتر گذشت كه حديثى كه در اين باب وارد شده است موثق است و احتمال تقيه اظهر است و اللَّه تعالى يعلم.
(و زكاة الوضوء ان يقول المتوضّئ اللَّهمّ انّي أسألك تمام الوضوء، و تمام الصّلاة، و تمام رضوانك و الجنّة، فهذا زكاة الوضوء)(2)
و مقرر چنين بود در زمان حضرت سيد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) از جهة تمامى و كمال و ازدياد توفيقات و مثوبات اين دعا را بخوانند و ظاهرش اين است كه اين عبارت يكى از ائمه معصومين است (صلوات الله عليهم) كه سندش را انداخته است مصنف، و ترجمه دعا اين است كه: خداوندا به درستى كه من سؤال مىكنم از تو تمام شدن وضو را به آن كه قبول كنى و نقصهايى را كه در آن واقع شده باشد بفضل خود كامل كنى، و طلب مىكنم از تو تمام كردن نماز را به آن كه توفيقم كرامت كنى كه با اخلاص و حضور قلب و ساير شرايط و اركان به جا آورم، و از تو مىطلبم تمامى رضا و خشنودى ترا به آن كه توفيقم كرامت كنى كه جميع افعال من موافق رضاى تو باشد و از من كارى صادر نشود