بمجرد يك پشيمانى از همه در مى‏گذرند و جمعى كه پشيمانى ايشان كامل باشد:

فَأُوْلئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ يعنى اين جماعت را بفضل خود مبدل مى‏سازد گناهان ايشان را بحسنات به اين معنى كه از نامه عمل ايشان گناهان غير متناهى محو مى‏شود و بعوض هر گناهى اضعاف آن از حسنات نوشته مى‏شود خصوصا جمعى كه توبه ايشان سبب توبه ديگران باشد بلكه نسبت باين جماعت به اعتبار هر نفسى غير متناهى از حسنات نوشته مى‏شود و حساب نعمتهاى الهى بر بندگان به اضعاف مضاعف از اين بيشتر است لهذا حق سبحانه و تعالى فرموده است كه وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لا تُحْصُوها إِنَّ الْإِنْسانَ لَظَلُومٌ كَفَّارٌ (1) يعنى اگر خواهيد كه در مقام تعداد نعم الهى درآييد احصاى آن نمى‏توانيد كردن به درستى آدمى بسيار ظلم كننده است بر نفس خود كه شكر نعمت چنين معبودى را به جا نمى‏آورد كه به ازاى هر شكرى غير متناهى از نعمت من بر او مضاعف گردد و بسيار كافر نعمت است كه هر چند به او احسان مى‏كنيم نمى‏فهمد و اگر فهميد آن نعمت را نسبت به ديگران مى‏دهد و اگر بمن نسبت دهد در برابر آنها مخالفت و كفران نعمت مى‏كند و بسط اين كلام را در شرح صحيفه كامله خواهند يافت إن شاء اللَّه تعالى.

تنها وجوب غسل جنابت از قرآن استفاده مى‏شود

(و الغسل كلّه سنّة ما خلا غسل الجنابة)(1)

يعنى همه افراد غسل سنت است بغير از غسل جنابت يعنى وجوب غسل جنابت از قرآن مجيد است كه حق سبحانه و تعالى بر سبيل امر واجب از بندگان طلب فرموده است و باقى اغسال خواه واجب مثل غسل حيض و نفاس و استحاضه و غسل ميت و مس ميت، و خواه سنت مثل باقى اغسال كه مذكور شد از سنت سيد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) ظاهر شده است و بر اين مضمون احاديث بسيار وارد شده است.

(1). آية 34- ابراهيم‏