جمعى كثير از علما نقل اجماع كردهاند و از ظاهر آيه إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ، فِي كِتابٍ مَكْنُونٍ، لا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ، تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ (1) نيز دلالت دارد حق سبحانه و تعالى قسم ياد كرده است كه اين كتابى كه به شما فرستادهايم مجموعهايست از علوم الهيه كه بزرگوار است، و مثبت است در كتابى محفوظ از تغيّر و تبدل كه آن لوح محفوظ است، و مس نمىكنند آن را مگر مطهران از حدث و خبث، و بتدريج نازل مىشود از پروردگار عالميان.
چون حق سبحانه و تعالى اين آيه را در وصف قرآن فرستاده است و مقدم و مؤخر لا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ در وصف قرآن است ظاهر آنست كه اين جمله نيز وصف قرآن باشد، مع هذا لفظ مس مناسب قرآن است و مطهر ظاهرش تطهريست كه در اكثر مواضع آن را استعمال مىكنند يعنى در طهارت حدث و خبث.
و جمعى گفتهاند كه صفت كتاب مكنونست چون آن نزديكتر است، و مراد از مس آنست كه به معانى و حقايق آن نمىرسند مگر فرشتگان كه مطهرند از جميع معاصى.
و گمان اين است كه خلاف ظاهر است زيرا كه عجمان مىگويند كه فلانى مس بديهى نمىكند اما در كلام عرب متعارف نيست مع هذا معلوم نيست كه ملائكه معانى قرآن را چنانكه مشتمل است بر جميع علوم الهيه توانند فهميد با آن كه حصر مناسب نيست و يقين است كه حضرت سيد المرسلين و ائمه طاهرين (صلوات الله عليهم) اعلمند از جميع عالميان.
ديگر مناسبت ندارد كه در مقام تعريف اشتمال او بر علوم به اعتبار لفظ قرآن گفتن آن كه مس معانى او نمىكنند مگر فرشتگان بلكه بر تقدير اعلميت
(1). آيه 76 و 77 و 78 و 79- سورة الواقعة.