لوامع صاحبقرانی جلد 1

فرشتگان اين لفظ نامتعارفست چنانكه بر خبير بلغت مخفى نيست و اگر احتمال رود بارى به نبىّ و ائمه (صلوات الله عليهم) انسب است كه مراد از مطهران ايشان باشند و ليكن لفظ مس نامتعارفست.

و بنا بر اين احتمال ارجاع ضمير به قرآن انسب است چنانكه در احاديث متواتره وارد شده است كه جميع علوم در قرآنست پس كتاب مكنون و علوم آن نيز در قرآن خواهد بود مجملا اگر كسى نيكو تدبر كند خواهد يافت كه بحثهاى اكثر علما ناشى از عدم تدبر است.

مع هذا حديثى قوى كالصحيح از ابراهيم بن عبد الحميد كه از اصحاب اصول أربعمائة است مرويست از حضرت امام موسى كاظم (صلوات الله عليه) كه مصحف را مس مكن بى‏وضو و در جنابت، و مس خط آن مكن يا مس ريسمان آن مكن و بر خود مياويز زيرا كه حق سبحانه و تعالى مى‏فرمايد كه لا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ.

و كلينى در حسن كالصحيح روايت كرده است از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) كه از آن حضرت سؤال كردند از تعويذى كه حايض با خود داشته باشد حضرت فرمودند كه باكى نيست و فرمودند كه قرآن مى‏تواند خواند و مى‏تواند نوشت اما دست به نوشته آن نمى‏تواند گذاشت و كلينى گفته است كه در روايتى وارد شده است كه نمى‏تواند نوشت.

و در حديث صحيح روايت كرده است از حماد بن عيسى از حسين بن مختار از ابو بصير كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) از كسى كه قرآن را از روى مصحف بخواند و بى‏وضو باشد حضرت فرمودند كه باكى نيست و ليكن مس نوشته قرآن نكند.

و اين حديث اگر چه در سندش حسين هست و او واقفى است و ثقه است به گفته شيخ طوسى، و ليكن شيخ مفيد توثيق او كرده است و گفته است كه او